สัญญาณเริ่มต้นของงานเต้นรำดังขึ้นแล้ว เมื่อวงเครื่องสายซึ่งประจำอยู่ที่มุมหนึ่งของห้องได้บรรเลงเพลงอันไพเราะเพราะพริ้ง ผู้มาร่วมงานจึงไปรวมตัวกันอยู่ที่ห้องบอลรูมทางปีกตะวันตกของคฤหาสน์เสียเป็นส่วนใหญ่
ชายหญิงหลายคู่โอบประคองกันและกันแล้วหมุนตัวไปบนฟลอร์อย่างสง่างาม เสียงดนตรีที่เคล้าไปกับเสียงสรวลเสเฮฮาของแขกเหรื่อดังแว่วออกมาถึงด้านนอก แทรกอยู่ในบรรยากาศยามค่ำอันเงียบงันซึ่งมีเพียงเสียงนกและแมลงกลางคืนเท่านั้น
ภายในสวนสวยด้านหลังคฤหาสน์ โซเซอิงร่างอยู่กับโคนไม้ใหญ่ที่ยืนต้นตระหง่านอยู่ท่ามกลางความมืดพลางทอดสายตามองไปยังตัวคฤหาสน์สีขาวที่เด่นสะดุดตาอยู่ภายใต้แสงจันทร์
ในท่ายืนกอดอกนิ่ง.. อาภรณ์ดำสนิทบนร่างสูงเพรียวดูจะกลมกลืนไปกับสีเปลือกไม้เสียจนแทบไม่เห็นความแตกต่าง จึงแลเห็นเพียงประกายหรุบหรู่สีเงินจากเรือนผมยาวยามที่สะท้อนแสงสลัวซึ่งถูกบดบังด้วยกิ่งไม้รกครึ้มเท่านั้น
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ร้อยปีเขาก็ไม่เคยนึกชมชอบงานรื่นเริงของมนุษย์เอาเสียเลยจึงได้ปลีกตัวออกมาเงียบๆเช่นนี้ แต่ถึงแม้ว่าองครักษ์หนุ่มจะแยกตัวออกจากท่านเอิร์ลน้อยมาแล้วครู่ใหญ่ หากประสาทสัมผัสอันคมกริบเหนือมนุษย์ก็ยังคงตื่นตัวระแวดระวังภัยที่อาจเกิดอยู่ตลอดเวลา
โซเซเผยรอยยิ้มบางๆที่มุมปาก หลังจากที่ชิเอลได้โอกาสทำความรู้จักกับท่านเคาท์เรมงด์แล้วทั้งคู่ก็ดูเหมือนจะเดินหายไปด้วยกัน พ่อบ้านจำเป็นหัวเราะเบาๆอยู่ในลำคอเมื่อเห็นได้ชัดว่ารูปลักษณ์อันเปราะบางเยี่ยงสาวน้อยวัยแรกแย้มนั้นติดตาตรึงใจอีกฝ่ายเพียงใด น่าขันนักที่เหยื่อตัวใหญ่กระโจนเข้าใส่กับดักเต็มแรง และทุกสิ่งดูน่าสนใจมากขึ้นเพราะเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กคนนั้นจะยอมลงทุนถึงขั้นนี้ เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการแล้ว ชิเอล
แฟนธอมไฮฟ์พร้อมจะทำทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการอย่างนั้นหรือ น่าสนใจจริงๆ.. โซเซปรารถนาที่จะรอชมนักว่าสุดท้ายแล้วท่านเอิร์ลจะยอมเอาตัวเข้าแลกรึไม่
ทว่าน่าเสียดาย..
ที่หากว่าเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นจริงเขากลับมีหน้าที่ที่จะต้องเข้าไปหยุด เพราะติดสัญญา ‘คุ้มครองความปลอดภัย’
ที่ให้ไว้กับปีศาจตนนั้นจึงไม่อาจกระทำตามใจตนเองได้
และดูเหมือนว่านาทีที่น่าจับตามองนั้นจะมาถึงแล้วเสียด้วยสิ ทั้งๆที่ยังอยากจะปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วเฝ้ามองอยู่ห่างๆด้วยความรื่นรมย์ไม่ต่างจากดูละคร ทว่าโซเซกลับพบว่าตนเองก้าวขาออกจากที่ซุ่มซ่อนเพื่อคุ้มครองสวัสดิภาพของเด็กคนนั้นตามสัญญา
...แย่จริง....
..........................................................
“ให้ผมพาคุณไปพักนะครับ”
“ฉะ.. ฉัน ไม่..”
เอิร์ลแห่งแฟนธอมไฮฟ์จำต้องสำนึกว่าตนเดินหมากผิดพลาดไปอย่างคาดไม่ถึงเพราะไม่เคยตระหนักถึงฤทธิ์เมรัยอย่างแท้จริงมาก่อน ชิเอลไม่เพียงล้วงความลับไม่สำเร็จ หากยังกลับถูกบุคคลซึ่งเป็นเป้าหมายมอมไวน์เสียจนเมามายทรงกายแทบไม่อยู่ ร่างน้อยซึ่งอ่อนปวกเปียกจึงจำต้องทอดกายอยู่ในอ้อมแขนขุนนางฝรั่งเศสอย่างไม่มีทางเลี่ยง
เคาท์เรมงด์เผยอรอยยิ้มที่มุมปากเมื่อเหยื่ออันโอชะแล่นมาหาถึงที่อย่างที่ไม่ต้องไม่เสียเวลาเปลืองแรง นัยน์ตาสีเขียวเข้มกวาดมองไปทั่วร่าง ‘สินค้า’ ชั้นดีซึ่งนานๆจะได้เห็นสักครั้ง
เขาจ้องมองทรวงอกที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจอย่างหลงใหล ยิ่งกว่านั้นใบหน้าแดงระเรื่อ ริมฝีปากสีชมพูที่เผยอน้อยๆกับดวงตาหรี่ปรือนั่นยิ่งจุดไฟปรารถนาให้ลุกพรึ่บ และเขากำลังจะไปถึงห้องพักและคงได้ขึ้นสวรรค์อยู่แล้วเชียวถ้าไม่มีตัวมารออกมาขวางไว้เสียก่อน
“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่คุณหนูของผมทำให้ท่านเดือดร้อน แต่เราคงไม่อาจรบกวนท่านเคาท์ได้มากกว่านี้อีกแล้ว”
องค์รักษ์หนุ่มดึงร่างผู้เป็นนายออกจากวงแขนอีกฝ่ายแล้วประคองไว้ในอ้อมกอดพลางก้มศีรษะลงอย่างขออภัย ขณะที่เคาท์เรมงด์ดูเหมือนอยากจะออกแรงดึงเด็กสาวกลับมาทว่าก็มิกล้า
เมื่อสบประสานเข้ากับประกายตาเย็นเยียบซึ่งซ่อนอยู่หลังปอยผมสีเงินเขาก็ถึงกับชาวาบไปทั่วสันหลัง อะไรบางอย่างในใจร้องเตือนให้เขายอมรับการขออภัยนั้นและถอนตัวออกมาแต่โดยดี ดังนั้นถึงแม้จะแสนเสียดายกวางสาวเนื้อนุ่มสักเพียงใดท่านเคาท์หนุ่มก็ยินยอมถอยห่างออกมาก่อนจะหมุนร่างจากไปอย่างว่าง่าย
โซเซถอนหายใจพรืดเมื่อเห็นว่าสถานการณ์คลี่คลายลงระดับหนึ่ง พลางก้มลงมองชิเอลที่เอนซบอยู่ในอ้อมอกตนเอง
“ยังไงล่ะครับ.. มายเลดี้”
“ฉัน.. พลาดไปหน่อย
คาดไม่ถึงว่าจะเมาก็เลย.. ”
“แต่คราวนี้จะไม่ให้พลาดอีก..
เจ้านั่นไปไหนแล้ว” ชิเอลฝืนลืมตาขึ้นมองพลางขืนตัวออกจากวงแขน
“ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่ากุญแจโกดังอยู่ที่ไหน”
“คุณน่ะตัวเล็กนิดเดียว
กล้ามเนื้อก็มีอยู่เพียงเท่านี้
จะรับแอลกอลฮอล์ในปริมาณมากเท่ากับที่ผู้ใหญ่ดื่มได้อย่างไร อีกอย่างนะครับ..”
โซเซยังไม่ยอมปล่อยมือ
หากกลับลากต้นแขนอีกฝ่ายให้ถอยออกมาที่ระเบียง
“รู้ตัวบ้างรึเปล่าครับว่าคุณยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งดังขึ้นทุกทีๆแล้ว
และถ้ายังไม่อยากให้ความแตกล่ะก็ช่วยหรี่เสียงลงด้วย”
“ไม่มีทาง.. เพื่อองค์ราชินีแล้วฉันจะต้องทำงานนี้..
อุ๊บ!”
องค์รักษ์จำเป็นได้แต่ถอนหายใจขณะที่ใช้มือปิดปากท่านเอิร์ลน้อยไว้แน่นแล้วลากตัวออกมาให้ห่างจากจุดที่อาจจะมีคนเดินผ่านมาได้ยินเข้า ทว่าทุกอย่างไม่เป็นใจเลยเมื่อชิเอลทั้งดิ้นทั้งสะบัดตัวอย่างดื้อดึง จนภาพที่อาจจะปรากฏต่อสายตาใครก็ตามที่ผ่านมาเห็นเข้าจะชวนให้เข้าใจผิดว่าเขาใช้กำลังบังคับข่มเหงน้ำใจสาวน้อยนางนี้
“ท่านเอิร์ลแห่งแฟนธอมไฮฟ์..
คุณเมามากแล้วนะ” โซเซตบเบาๆที่ข้างแก้มขณะที่จงใจเน้นเสียงตรงบรรดาศักดิ์ขุนนางของอีกฝ่ายเพื่อเรียกสติ ทว่าดูเหมือนจะไม่เป็นผลนัก.. เพราะความเมาทำให้ชิเอลพยายามออกแรงขืนตัวให้พ้นจากวงแขนเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
และเรื่องยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเสียงพูดคุยกันเบาๆของชายหญิงคู่หนึ่งลอยมาเข้าหู รวมทั้งเสียงฝีเท้าสองคู่ที่เดินย่ำมาบนพื้นไม้ขัดมันซึ่งแม้ว่าจะแผ่วเบาสักเพียงใดทว่าก็ยังดังพอที่จะทำให้คำนวณทิศทางได้ไม่ยาก ..พวกเขากำลังจะผ่านมาทางนี้ในอีกไม่กี่อึดใจ และมันคงน่าจับตามองกว่านี้..
ถ้าเพียงแต่ตัวเขาเองจะไม่ต้องมาติดแหงกอยู่ท่ามกลางเหตุวุ่นวายนี้ด้วย
“ทำตัวให้มันดีๆหน่อยท่านเอิร์ล
มีคนกำลังมาทางนี้” องค์รักษ์เฉพาะกิจก้มลงกระซิบข้างหูสาวน้อยที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาบรรยายถึงแผนการลับเพื่อองค์ราชินีไม่หยุดปาก ทำให้โซเซไม่มีทางเลือกนอกจากต้องบังคับให้อีกฝ่ายเงียบเสียง.. ทันที
“อุ๊ย..”
เจ้าของเสียงฝีเท้าที่ทางเดินมาถึงจุดที่ทั้งคู่อยู่ในที่สุด
และภาพที่เห็นก็ทำให้ฝ่ายหญิงเผลอหลุดเสียงอุทานออกมาก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างมีมารยาท แล้วดึงแขนชายหนุ่มที่มาด้วยกันให้เดินผ่านไป ทิ้งคู่รักต่างวัย.. อย่างที่ชวนให้เข้าใจผิดเอาไว้ตามลำพัง และภาพเจ้าปัญหาที่ว่าก็คือภาพชายหนุ่มในคราบของครูประจำบ้านที่กระทำการอาจเอื้อมตระกองกอดแล้วบังคับจูบศิษย์สาวซึ่งอ่อนวัยกว่าโดยที่ไม่ยอมให้สาวน้อยบ่ายเบี่ยงใดๆทั้งสิ้น
ขณะที่คนหนึ่งดิ้นรนขัดขืนอย่างไม่ยินยอม..
อีกคนหนึ่งก็ตามกอดตามรัดแนบแน่นไม่ผ่อนปรนจนดูเหมือนกับฉากต่อสู้ดุเดือดมากกว่าฉากรักหวานหยดท่ามกลางแสงจันทร์
ความจริงแล้วโซเซตัดสินใจสกัดกั้นหายนะที่จะเกิดขึ้นจากการเปิดโปงตัวตนของเอิร์ลแห่งแฟนธอมไฮฟ์เอาไว้ได้ทันเพียงเสี้ยวนาทีก่อนความแตก พ่อบ้านหนุ่มบดริมฝีปากตนเองลงบนริมฝีปากที่เผยอค้างของอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วงดุดันแล้วบังคับให้เงียบเสียง
ก่อนจะค่อยๆแทรกปลายลิ้นเข้าสู่ความชุ่มชื้นพลางดื่มด่ำกับความไม่ประสีประสาของเด็กน้อย
และนั่นทำให้ชิเอลแทบจะสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง ท่านเอิร์ลน้อยถึงกับหายใจไม่ออก ไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร แขนเรียวบางจึงพยายามจะดันแผ่นอกกว้างที่เบียดเข้ามาจนชิดติดตัวให้ห่างออกไป ทว่าก็ไม่เป็นผล ยิ่งนานเข้าชิเอลก็ยิ่งรู้สึกว่าลมหายใจของตนเองถูกช่วงชิงไปมากขึ้นทุกที
จนในที่สุดก็จำต้องกัดฟันรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดผลักใบหน้าอีกฝ่ายออกไปให้พ้นๆ
“...”
และท่ามกลางแสงจันทร์งามกระจ่าง..
ผู้นำน้อยแห่งแฟนธอมไฮฟ์ก็มีอันต้องตะลึงงัน เมื่อใบหน้าซึ่งถูกตนเสยให้แหงนเงยขึ้นเต็มแรงจนปอยผมปัดไปด้านข้างนั้นเผยให้เห็นนัยน์ตาที่งดงามทว่าทรงอำนาจที่สุดคู่หนึ่ง และสีหน้าที่ตกตะลึงพรึงเพริดของท่านเอิร์ลน้อยก็ส่งผลให้โซเซเผยอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์วายร้ายออกมา เรียวนิ้วยาวขาวจัดยกขึ้นสัมผัสแก้มเนียนที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่ออย่างแผ่วเบา
ก่อนจะไล้เบาๆไปบนกลีบปากฉ่ำวาวพร้อมด้วยประกายยั่วเย้าในแววตา
“เป็นอะไรไปครับ.. สีหน้าแบบนั้น ตกหลุมรักผมเข้าแล้วหรือไร”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น