เรจิน่าทำได้เพียงถอนหายใจอย่างแรงพร้อมกับเอื้อมมือไปรับเข็มขัดปืนคืนจากผู้ช่วยหนุ่ม
“แล้วจะให้หนูเริ่มปฏิบัติงานเมื่อไหร่ล่ะคะบอส” หล่อนถามอย่างประชดประชันด้วยการกระแทกเสียงตรงคำว่า
“บอส”ขณะที่สวมเสื้อนอกด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“เดี๋ยวนี้เลย แล้วก็....ชากะจะไปอยู่กับหนูด้วยนะรีแกน...
ยังไงก็ดูแลเขาเรื่องที่อยู่อาศัยด้วยล่ะ”
“แกร๊ก!”
แว่นดำหลุดมือทันทีที่ได้ยินคำสั่งที่ราวกับประกาศิตจากผู้บังคับบัญชา.. หญิงสาวอึ้งไปพักใหญ่พร้อมกับทำตาปริบๆอย่างไม่รู้จะเถียงอะไรดีก่อนจะถอนหายใจอีกรอบหนึ่ง ขณะที่ชากะก้มลงเก็บแว่นตาที่ตกอยู่ส่งให้หล่อน
“ขอบคุณค่ะ” เรจิน่าเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับรับมันคืนมาสวม
“เอาล่ะ.... ถ้ามีธุระเพียงแค่นี้ก็ไว้เจอกันใหม่นะคะบอส”
เสียงใสกล่าวอย่างเย็นชาก่อนจะพรวดพราดออกจากห้องไป ทว่าพาร์ตเนอร์คนใหม่ของเจ้าหล่อนยังคงรีรออยู่อีกเป็นครู่
“ท่านคงลำบากแย่สินะ”
ชายหนุ่มหันมาถามสุภาพบุรุษสูงวัยอย่างแผ่วเบาพร้อมกับขยับเสื้อนอกให้เข้าที่ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าใสคมปลาบที่แฝงด้วยความเห็นอกเห็นใจ ทอมยกแขนเสื้อขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผากอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ
“ยังไงผมขอฝากคุณด้วยนะครับ ได้โปรดคุ้มครองเธอด้วย”
น้ำเสียงของโทมัสมีแวววิงวอนอยู่ในทีพร้อมด้วยสีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใยอย่างล้นพ้นเยี่ยงบิดาที่มีต่อบุตรสาว ถึงแม้เรจิน่าจะมิใช่เลือดในอกของเขา ทว่าเด็กคนนั้นคือสิ่งมีค่าชิ้นสุดท้ายในโลกที่สหายรักผู้ล่วงลับได้ฝากฝังเอาไว้ และเขาจะไม่มีวันยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับหล่อนอย่างเด็ดขาด ชากะพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะหมุนร่างออกไปจากห้อง
ชายหนุ่มสามารถหาหญิงสาวผู้ซึ่งมีชะตาผูกพันกับเขาตั้งแต่นี้ไปพบได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
ในเมื่อสตรีสูงเกือบ6ฟุตในชุดสูทดำสนิทที่มีความโดดเด่นจนหาได้ยากยิ่งมิได้มีให้เห็นบ่อยครั้งนัก แม่เสิอสาวกำลังยืนพิงกำแพงอยู่ที่ด้านนอกสำนักงานพร้อมด้วยแว่นดำและบุหรี่ในปาก หล่อนกำลังพ่นควันอย่างหนักด้วยความไม่สบอารมณ์
“ในที่สุดคุณก็มา.. เจ้านายของฉันคงจะแฉฉันในคุณฟังยับเยินเลยสินะ”
เรจิน่าถามด้วยท่าทีไม่แคร์ขณะที่ดวงตาคู่งามหลังกรอบแว่นดำเหม่อมองออกไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย ชากะจ้องมองมวนบุหรี่ที่กำลังกระดกขึ้นๆลงๆบนกลีบปากแดงระเรื่อยามที่หล่อนพูดอย่างนึกขำ เจ้าหล่อนช่างเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายเสียจริง
“ไม่หรอกครับ ท่านไม่ได้พูดอะไรถึงคุณเลย”เขาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มหูก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้อีกนิด
“ว่าแต่เราจะไปจากที่นี่กันหรือยังล่ะครับ”
เรจิน่าพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นคอนกรีตแล้วขยี้ให้ดับด้วยรองเท้า
“คุณรอที่นี่นะคะ เดี๋ยวฉันจะเอารถวนมารับ”หล่อนบอกพร้อมกับล้วงหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินห่างออกไป ทิ้งชายหนุ่มให้ยืนคอยอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง
และในไม่กี่อึดใจชากะก็ถึงกับต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงแผดคำรามของรถจักรยานยนตร์คันหนึ่งใกล้เข้ามา และยิ่งต้องชะงักงันพร้อมด้วยความประหลาดใจมากกว่าเดิมเมื่อหันกลับไปมอง เรือนร่างเพรียวบางในชุดสูทของเรจิน่า ไทเกอร์คร่อมอยู่บนเบาะหนังแท้สีดำมันวับของรถจักรยานยนตร์คันใหญ่มหึมาที่ไม่น่าเชื่อว่าผู้เป็นเจ้าของจะสามารถขี่มันได้ ท่อนขาข้างหนึ่งของหล่อนยันอยู่กับพื้นถนนยามที่ยื่นหมวกกันน็อคสีทับทิมซึ่งเข้ากับสีรถให้เขา
“แล้วกระเป๋าเสื้อผ้าของคุณล่ะคะ” หญิงสาวถามพร้อมกับกวาดสายตาไปโดยรอบ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อหล่อนไม่พบมัน
“เอ้อ คือ.. พวกมันจะตามมาภายหลังน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบอ้อมแอ้มพลางขบคิดหาคำตอบที่ฟังดูมีเหตุผลที่สุด ขณะที่เรจิน่าเพียงแค่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับขยับตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย
“ช่างเถอะ... ขึ้นมาสิ”หล่อนบอกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นทว่ากระชับได้ใจความ
ชากะกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคออย่างยากลำบากพร้อมกับเหวียงขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่คันนั้น
“รถคุณสวยดีนะ”เขาเอ่ยปากชม
และนั่นเรียกรอยยิ้มอันงดงามจากหญิงสาวตรงหน้าได้เป็นครั้งแรก
“ขอบคุณค่ะ... ซินดี้อยู่กับฉันย่างเข้าปีที่3แล้วล่ะค่ะ “เธอ” เป็นBMW
F 650 Stradaรุ่นปี1998…. ขนาดเครื่องยนตร์ 652CC” เรจิน่าบอก พร้อมกับวางมือลงบน“ซินดี้”อย่างแสนรัก
“ว่าแต่....คุณเคยขี่มอเตอร์ไซค์มาก่อนมั้ย”
หญิงสาวหันไปถามพลางช่วยเขาสวมหมวกกันน็อค ขณะที่ชากะได้แต่เปล่งเสียงอู้อี้อยู่ในหมวกใบเล็กๆที่เห็นได้ชัดว่ามันทำไว้เพื่อหล่อน
“โอเค....ถ้ายังไม่เคยงั้นก็จับเอวฉันไว้ให้ดีแล้วกัน” แม่เสือสาวบอกอย่างไม่แยแสพร้อมกับหันกลับไปและในวินาทีนั้น ทั้งคู่ก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว
.......................................................
เรจิน่าแอบนึกนิยมชายหนุ่มอยู่ในใจขณะที่หล่อนพาเขาพุ่งฝ่าการจราจรออกไป เนื่องจากเขาเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่ไม่ถือโอกาสล่วงเกินหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
แม้ว่าหล่อนจะเป็นคนออกปากให้เขาจับเอวหล่อนไว้เองด้วยเจตนาจะลองใจทว่าเขาก็เพียงแค่แตะเอวหล่อนอย่างสุภาพเท่านั้น ไม่ได้โอบกระชับหรือกอดรัดอย่างที่คนอื่นๆทำ และนั่นทำให้เขาอาจรอดพ้นจากการถูกส่งเข้าโรงพยาบาลหรือไปในที่ซึ่งแย่กว่านั้นด้วยมือหล่อน
หญิงสาวบึ่งรถพาพาร์ตเนอร์คนใหม่ทะยานตรงไปยังที่พักอาศัยและภายในไม่ถึงชั่วโมงทั้งคู่ก็ไปถึงที่หมาย อพาร์ตเม้นสุดหรูปรากฏสู่สายตาในเวลาต่อมา ตัวอาคารสูงลิบเป็นสีขาวสะอาดเอี่ยม มีทั้งสระว่ายน้ำและสปอร์ตคลับเอาไว้บริการผู้พักอาศัย พร้อมสรรพแม้กระทั่งบาร์ตลอดจนสนุกเกอร์คลับ
หญิงสาวดับเครื่องยนตร์ในที่สุดก่อนจะเตะขาตั้งรถจักรยานยนตร์ลงแล้วเหวี่ยงท่อนขายาวตรงสวยได้รูปข้ามลำตัวรถลงมา และด้วยการเคลื่อนไหวที่ประเปรียวหล่อนก็ก้าวเข้าไปข้างในอย่างว่องไวขณะที่ชากะจำต้องรีบตามให้ทันหล่อนหลังจากเสียเวลาไปกับการดึงหมวกกันน็อคออกจากศีรษะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น