..นายน้อยจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาคิดถูกหรือคิดผิดกันนะที่ตัดสินใจเช่นนั้น..
บางทีนี่อาจทำให้เขาต้องนึกเสียใจก็ได้...
เซบาสเตียน
มิคาเอลลิสเดินลากขาไปตามทางเดินเลียบทะเลสาบ หอบหิ้วสังขารที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์เต็มตัวลงไปในน้ำเพื่อชำระล้างคราบเลือดและสิ่งสกปรก พลางก้มลงมองชุดพ่อบ้านที่สวมใส่อยู่อย่างละเหี่ยใจ
นอกจากคราบสกปรกเลอะเทอะแล้วเขาไม่แน่ใจเลยว่าจะสามารถซ่อมแซมมันให้เหมือนเดิมได้หรือไม่ หากไม่นับรอยขาดทั่วทั้งตัวแล้ว ..รูโหว่ขนาดใหญ่บนหน้าท้องซึ่งเกิดจากการถูกควักอวัยวะภายในออกมากองนั่นดูจะซ่อมยากที่สุด พ่อบ้านปีศาจถอนหายใจอีกครั้งพลางเลิกสนใจกับสารรูปของตนเองเพราะเวลานี้ยังมีเรื่องอื่นที่ควรกังวลยิ่งกว่า
หลังจากที่ต้องรับศึกหนักเต็มมืออย่างไม่มีทางเลี่ยงจนถึงกับต้องขอความช่วยเหลือจากคลอท ฟอลทัส
อดีตพ่อบ้านจากคฤหาสถ์แทรนชี่ ทำให้เซบาสเตียนเริ่มนึกเสียใจขึ้นมาแล้ว.. เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็ไม่เคยมีความคิดที่จะให้ปีศาจตนใดมาทำยุ่มย่ามกับนายน้อย น่าโมโหนัก
..เมื่อคิดว่าเจ้าปีศาจนั่นจะทำอะไรกับนายน้อยของเขาบ้าง
แต่เพื่อความปลอดภัยของผู้เป็นนายก็จำต้องยอม นี่คือการตัดสินใจที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ในเวลานั้น
เซบาสเตียนขึ้นจากน้ำก่อนจะบิดชายเสื้อให้แห้งแล้วออกตามรอยแมงมุมต่อ
พ่อบ้านหนุ่มจำได้ว่าในช่วงเวลาคับขันนั้นมีเทวดาองค์หนึ่งบินโฉบเข้าไปใกล้รถม้า เขาจึงจำเป็นต้องปล่อยให้ประมุขแห่งแฟนธอมไฮฟ์หนีไปก่อนแต่ขณะเดียวกันก็ยังคงห่วงความปลอดภัย ในฐานะปีศาจที่เพิ่งถือกำเนิดใหม่..
นายน้อยของเขายังอ่อนแออยู่มากและไม่อาจรับมือแม้แต่กับพวกชั้นต่ำได้อย่างแน่นอน ความห่วงหานั้นทำให้เซบาสเตียนเป็นกังวลเสียจนไม่สามารถรวบรวมสมาธิให้อยู่กับการต่อสู้ตรงหน้าได้ ในตอนนั้นเขาได้ร้องเรียกหา ‘เงา’ ..พ่อบ้านปีศาจอีกคนหนึ่งซึ่งถูกตนสังหารไปในอดีตอย่างไม่ลังเล เพราะรู้ดีว่าถึงแม้พ่อบ้านแห่งแทรนชี่จะมีใจคิดคดเล่นไม่ซื่อ ทว่าคลอทก็เป็นปีศาจเพียงตนเดียวในเวลานี้ที่ไม่ต้องการเห็นชิเอลได้รับอันตราย ทว่าปีศาจแมงมุมกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขาในสภาพรางเลือน จนตอนนั้นเซบาสเตียนชักเริ่มไม่แน่ใจว่าเงาดำๆที่ดูทุกข์เวทนานั้นจะใช่คลอท ฟอลทัสคนนั้นแน่หรือ
...เรียกผมทำไม...
น้ำเสียงแหบโหยอย่างรุนแรงนั้นยังคงแฝงด้วยอาการถือตัว
ในเวลานั้นคลอทหยุดยืนตรงพลางชำเลืองมองสภาพเหมือน ‘ปีศาจ’ติดจั่นของเขาด้วยใบหน้าปราศจากอารมณ์ ใช่..
ในฐานะศัตรูคู่แค้น เซบาสเตียนย่อมไม่คาดหวังจะได้เห็นอีกฝ่ายกระโดดเข้ามาร่วมวงช่วยต่อสู้ขับไล่เทวดาอย่างแน่นอน แต่กับเรื่องนายน้อยของเขาแล้ว.. พ่อบ้านแห่งแฟนธอมไฮฟ์ยิ่งกว่าแน่ใจว่าพ่อบ้านอีกคนหนึ่งจะไม่ปฏิเสธ
..ผมก็อยากช่วย แต่....
ปีศาจหนุ่มก้มลงมองร่างอันเลือนรางของตนเองพลางยิ้มเศร้าๆ
..ตัวผมในเวลานี้ไม่อาจทำประโยชน์อะไรได้อีกแล้ว นายน้อย..
แววกังวลปรากฏขึ้นในดวงตาพ่อบ้านแห่งแทรนชี่แวบหนึ่ง เพียงเท่านั้นเซบาสเตียนก็ได้รับคำตอบที่เคยถามทิ้งท้ายไว้ก่อนที่คลอทจะสิ้นลมหายใจ ว่าแท้จริงแล้วเจ้าหมอนี่ตายในฐานะพ่อบ้านของใคร และสิ่งที่ได้รับรู้ก็ทำให้เขานึกอยากจะแทงซ้ำอีกสักแผล ..ให้คลอทดับดิ้นลงแทบเท้าอีกครั้ง เจ้าปีศาจตนนี้ช่างหน้าไม่อาย รู้ทั้งรู้ว่านายน้อยเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ก็ยังมิวาย... และทั้งๆที่หวงแหนมากเหลือเกิน แต่เซบาสเตียนก็จำต้องยื่นเงื่อนไขที่ทำให้ศัตรูคู่อาฆาตได้เข้าใกล้สมบัติล้ำค่าของตนเอง
..ถ้าคุณยอมรับปากว่าจะปกป้องนายน้อยแทนผม ผมจะแบ่งพลังส่วนหนึ่งให้...
อา.. เวลานี้เขารู้สึกราวกับได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้านั่นเลยเชียว...
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด
ป่านนี้มือสกปรกนั่นจะแตะต้องนายน้อยของเขาหรือเปล่านะ พ่อบ้านปีศาจได้แต่เก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจขณะที่ภารกิจติดตามรอยเพื่อช่วยชิเอล แฟนธอมไฮฟ์เริ่มจะเปลี่ยนเป็นภารกิจตามล่าหัวแมงมุมเสียแล้ว เพราะถึงแม้มิได้ครอบครองวิญญาณ..
แต่เขาก็ไม่คิดจะยกเรือนร่างที่บริสุทธิ์ผุดผ่องนั้นให้ใคร และคงจะต้องรีบหาตัวเด็กคนนั้นให้เจอโดยไวก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
“รอผมก่อนนะขอรับ..
นายน้อย”
..................................................
ติ๋ง..
The itsy-bitsy spider
Climbed up the water spout
Down came the rain
ติ๋ง... ติ๋ง
And washed the spider out
Out came the sun
And dried up all the rain
And the itsy-bitsy spider
Climbed up the spout again~
เสียงเพลงกล่อมเด็กของพ่อบ้านแมงมุมดังผะแผ่วอยู่ตรงริมหูหนุ่มน้อยที่ยังสลบไสลไม่รู้เรื่อง ถ้าหากชิเอล
แฟนธอมไฮจะรู้สึกตัวแม้เพียงนิด..
ว่ายามนี้กำลังตกอยู่ในวงแขนของใครแล้วล่ะก็ย่อมไม่มีวันยอมให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นกับตนเองเป็นแน่ ทว่าเวลานี้ศีรษะซึ่งปกคลุมด้วยเรือนผมสั้นสีเข้มกลับอิงแอบแนบชิดอยู่กับแผ่นอกกว้างของพ่อบ้านแห่งแทรนชี่ ชิเอลขดตัวหลับตาพริ้มอย่างไร้ซึ่งการป้องกันตัวใดๆ แพขนตายาวงอนที่ทาบทับเรียวแก้มใส จมูกและริมฝีปากเล็กน่ารักรึก็งามยั่วใจเสียจนปีศาจหนุ่มต้องเผลอกลืนน้ำลาย ภายในถ้ำอันมืดมิดที่ปราศจากแสงจันทร์ นัยน์ตาที่ทอประกายสีอำพันกวาดมองไปทั่วร่างเล็กบอบบางพลางปล่อยให้เพลิงปรารถนาอันร้อนระอุเผาไหม้ลามเลีย แล้วเฝ้าฝันถึงผิวพรรณเนียนนุ่มที่ซุกซ่อนมิดชิดอยู่ในร่มผ้า และเขาคงจะปอกเปลื้องมันออกไปนานแล้ว หากมิได้เป็นกังวลว่าเจ้านายตัวน้อยจะหนาวสั่น
“รู้ไว้นะครับ.. ไม่ว่าอย่างไรแมงมุมก็จะกลับมาเสมอ
ไม่ว่าจะต้องพบเจอกับอะไร...”
เสียงเพลงเลือนหายไปแล้ว เจ้าแมงมุมลายที่มักชอบทำตาลุกวาวเองก็เงียบเสียงไปเช่นกัน เวลานี้จึงมีเพียงลมหายใจแผ่วเบาที่ประสานไปกับเสียงน้ำหยดกระทบพื้นหิน
“หลับให้สบายนะครับเจ้านายของผม เพราะราตรีนี้ยังอีกยาวนัก” คลอท
ฟอลทัสยังคงเฝ้ากกกอดร่างน้อยไว้มิยอมห่าง ถึงแม้ประสาทสัมผัสอันเฉียบคมจะกรีดร้องดังสนั่นว่ามีอันตราย
และรู้แน่ชัดว่าจะต้องเกิดสงครามซ้ำสองหากยังไม่ยอมปล่อยมือจากชิเอล แฟนธอมไฮฟ์ แต่จะเป็นไรไป.. ในเมื่อไม่มีสัจจะในหมู่ปีศาจอยู่แล้ว
“เหม็นกลิ่นสาปอีกาบ้างรึเปล่าครับ นายน้อย”
พ่อบ้านแมงมุมเอ่ยถามแผ่วเบาพลางก้มลงสูดกลิ่นแก้มเนียน
ขณะที่เสียงหัวเราะแผ่วๆจากพ่อบ้านอีกคนดังมาจากทางปากถ้ำ
“คงไม่หรอกครับ แต่นายน้อยของผมคงจะขยะแขยงใยแมงมุมเต็มทนแล้ว คุณคลอท”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น