ชิเอล แฟนธอมไฮฟ์ออกวิ่งอย่างสุดกำลัง นัยน์ตาสีเลือดเพ่งมองแต่เพียงหนทางเบื้องหน้าโดยไม่คิดจะหันกลับเพราะรู้ดี..
ว่าความลังเลของตนเองจะเป็นตัวขัดขวางการทำงานของพ่อบ้าน การที่เขายังคงรั้งรอจะเป็นอุปสรรคที่ทำให้เซบาสเตียนลงมือได้ไม่เต็มที่ เด็กหนุ่มสลัดภาพบรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัวทิ้งไว้เบื้องหลัง
เขาไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว..
ว่าเสียงคำรามก้องตามด้วยเสียงหัวเราะดังกระหึ่มจะเป็นของฝ่ายใด เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดที่เงียบหาย เสียงเนื้อเยื่อถูกฉีกกระชากกับกระดูกที่ถูกหักเสียงดังฟังชัดนั้นจะทำให้ผู้ใดเป็นฝ่ายมีชัย ทว่าชิเอลมั่นใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเซบาสเตียนก็จะรักษาสัญญาเสมอ และจะไม่มีวันทรยศต่อความเชื่อใจของเขา ดังนั้นเขาจะไม่ลังเล.. ไม่ว่ายังไงเจ้านั่นก็จะต้องรอดกลับมา เพราะนั่นคือคำสั่ง
ผู้นำน้อยแห่งแฟนธอมไฮฟ์หลบหนีไปไกลจนแน่ใจว่าพ้นระยะที่เกิดการนองเลือดแล้วจึงยอมหยุดพัก ชิเอลหอบหายใจแรงด้วยความเหนื่อย ท่ามกลางแสงจันทร์สีแดงอมม่วง.. ภูมิประเทศรอบด้านช่างดูไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย นอกจากทางเดินโรยกรวดซึ่งทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว ดูเหมือนเขาจะพลัดหลงเข้ามาในป่าซึ่งปราศจากต้นไม้
หากเต็มไปด้วยศิลาน้อยใหญ่รูปร่างแปลกประหลาดเต็มไปหมด ภายใต้แสงสลัว.. พวกมันดูราวกับอสูรกายที่ถูกผนึกไว้เพื่อรอวันที่จะเป็นอิสระ แต่ถึงกระนั้นก็ช่างเป็นสถานที่ซึ่งเหมาะแก่การซ่อนตัว
สายลมยามดึกพัดพาเอาละอองน้ำเล็กๆมาให้พอชุ่มชื้น บอกให้รู้ว่าคงมีทะเลสาบอยู่ใกล้ๆนี้ ชิเอลยกแขนขึ้นเช็ดหยดน้ำออกจากใบหน้าพลางกวาดสายตามองหาที่ซ่อน พร้อมๆกับที่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ
สรรพสำเนียงรอบกายเขาเงียบกริบถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ปีศาจหนุ่มน้อยยืนนิ่งพลางกวาดสายตามองฝ่าความสลัวรางอย่างระแวดระวัง
ขณะที่มือเล็กล้วงเข้าไปในอกเสื้อเพื่อหยิบปืนพกคู่ใจออกมา
เขากำมันไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมด้วยปลายนิ้วเย็นเฉียบ
เสียงหัวเราะหยาบคายที่ดังขึ้นจากเบื้องหลังส่งผลให้ชิเอลหันขวับทันที ปีศาจกลุ่มหนึ่งปรากฏกายขึ้นจากหลังก้อนหิน แต่ละตนรูปร่างหน้าตาไม่น่ามองนัก
คงเป็นพวกชั้นล่างอย่างที่เซบาสเตียนเคยชี้ให้ดูกระมัง
เรียวคิ้วบางขมวดเข้าหากันแน่นขณะที่สองมือยกปืนขึ้นในท่าเตรียมยิง และท่าทางเช่นนั้นก็ทำให้พวกมันพากันแสยะยิ้ม
“ดูสิพวก.. เจ้าตัวเล็กนั่นกลัวจนตัวสั่นแต่ก็ยังทำใจกล้า”
“อา..
ข้าไม่ได้ลิ้มรสเด็กหนุ่มหน้าตาสวยๆอย่างนี้มานานเต็มทีแล้ว หลังจากเสร็จเรื่องนั้นแล้วเนื้อของมันคงหวานน่าดู”
ถ้อยคำหยาบคายที่บรรยายสรรพคุณของตัวเขานั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจทนฟังต่อไปได้ ชิเอลขบกรามแน่นแล้วเปิดฉากโจมตีก่อน ปลายนิ้วเรียวยาวเหนี่ยวไกอย่างไม่ลังเล
ปัง!!
กระสุนเงินเจาะทะลุกลางลำตัวเจ้าปีศาจตนนั้นพร้อมด้วยเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด
เพียงเท่านั้นหนุ่มน้อยก็หันหลังวิ่งสุดชีวิต ทว่าเขาไปไม่ได้ไกลนัก.. เมื่อพวกมันไม่เคยมีความคิดที่จะละเว้นเหยื่อมาตั้งแต่แรกแล้ว ทั้งแขนขาและลำคอรู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปหมดเมื่อแส้หนามพันตวัดรัดแน่นจนหายใจไม่ออก มันดูดเรี่ยวแรงที่มีอยู่เพียงน้อยนิดออกไปจนหมดสิ้น ชิเอลกัดฟันแน่น เขาจะต้องรอด.. ถึงแม้จะมองไม่เห็นหนทาง แต่เขาจะไม่มีวันหยุดอยู่เพียงเท่านี้ เขาจะ..
“เซ..บาสเตียน”
ในเสี้ยวนาทีก่อนที่สติจะดับวูบนั้น ที่หางตาหนุ่มน้อยก็พลันปรากฏร่างในชุดทักสิโด้ที่กระโจนลงมาจากยอดหินซึ่งไม่ห่างออกไปนัก ภาพชายเสื้อที่โบกสะบัดอยู่เบื้องหลังช่างดูคุ้นตาเหมือนเคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ชิเอล
แฟนธอมไฮฟ์รับรู้ได้เพียงเท่านั้นก่อนจะหมดสติไป
ทว่าปีศาจกลุ่มนั้นไม่มีโอกาสจะได้ลิ้มรสอันโอชะของเหยื่อตัวน้อย
พริบตานั้นทั้งมีดดินเนอร์และส้อมสีทองอร่ามจำนวนมากก็พุ่งเข้าใส่ดุจพายุ อาวุธคมกริบที่สะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายส่งผลให้พวกมันพากันแตกฮือในตอนแรก แต่แล้วเมื่อเห็นว่ามีผู้มาใหม่เพียงคนเดียวเท่านั้นก็พากันล้อมกรอบเข้ามาอีก
พลางคิดว่าคืนนี้ช่างโชคดีที่จะได้เหยื่อหน้าตาดีถึงสองคน
ปีศาจหนุ่มร่อนลงบนพื้นอย่างแผ่วเบาพลางขยับกรอบแว่นตาให้เข้าที่ ท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือของพวกชั้นต่ำไม่เคยอยู่ในสายตาของเขามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
นัยน์ตาสีทองจับจ้องแต่เพียงร่างเล็กๆที่นอนหมดสติอยู่บนพื้นเท่านั้น
..ในที่สุดก็ได้พบกัน ชิเอล
แฟนธอมไฮฟ์..
คลอท ฟอลทัสไม่แยแสปีศาจทั้งกลุ่มที่พุ่งเข้าหาตน พ่อบ้านหนุ่มเพียงสะบัดข้อมือเบาๆ..
เส้นใยสีเงินที่ทั้งเหนียวและคมกริบก็ปรากฏขึ้น
พวกมันส่ายไหวเหมือนมีชีวิตแล้วถักทอตนเองจนกลายเป็นใยแมงมุมขนาดยักษ์ ทรงพลังมากพอที่จะดักเหยื่อตัวใหญ่ได้อย่างสบาย
“อย่าพยายามดิ้นรนให้เหนื่อยเลยครับ” เขาเอ่ยเสียงเรียบพลางเดินผ่านเหยื่อทั้งกลุ่มที่ติดกับอย่างถอนตัวไม่ขึ้นไปด้านหลัง แล้วก้มลงช้อนร่างที่อ่อนปวกเปียกขึ้นสู่วงแขนพร้อมด้วยรอยยิ้มสาสมใจ
“ยิ่งดิ้นเท่าไรพวกคุณก็ยิ่งหมดลมเร็วขึ้นเท่านั้น ..ไม่ดีเลย”
เขาเอ่ยเบาๆพลางหันหลังเดินห่างออกไปพร้อมกับร่างเล็กในอ้อมกอด
“แมงมุมเป็นสัตว์ที่ชอบถนอมอาหารไว้กินนานๆนะครับ และการที่เหยื่อพาลหมดลมง่ายๆเช่นนี้ทำให้สูญเสียรสชาติไปเยอะ เฮ้อ..
น่าเบื่อแท้ๆ”
.............................................
ติ๋ง ติ๋ง...
เสียงน้ำที่หยดลงบนหินยังมิอาจทำให้ชิเอล แฟนธอมไฮฟ์รู้สึกตัว ในถ้ำอันหนาวยะเยือก ร่างเล็กในอาภรณ์ดำสนิทดูราวกับกำลังฝัน
เขาปลอดภัยและอบอุ่นอยู่ท่ามกลางแสงตะวันจ้ากับสวนสวย แวดล้อมด้วยบริวารที่คุ้นเคย บรรดาคนรับใช้แห่งคฤหาสถ์แฟนธอมไฮฟ์กำลังทำหน้าที่ประจำวันตามปกติของตนเอง ในความฝัน..
ชิเอลกำลังเฝ้ามองฟินนี่ทำสวน
หูยังคงแว่วเสียงเมลินทำจานแตกอยู่ในครัว
ขณะที่เดียวกันก็เอื้อมมือไปรับถ้วยชาหอมกรุ่นที่พ่อบ้านหนุ่มรินส่งให้ ..ช่างสงบสุขอะไรเช่นนี้ ถึงแม้ความทรงจำที่ผ่านมาจะไม่มีค่าอะไร หากก็ยังมีบ่อยครั้งที่เขาอดคิดถึงวันเก่าๆเหล่านั้นไม่ได้
ทว่าขณะที่ชิเอลหลงวนเวียนอยู่ในห้วงฝัน
พ่อบ้านอีกคนหนึ่งก็กำลังเฝ้ามองสีสันที่พริ้วไหวอยู่ในความทรงจำของเจ้านายตัวน้อย วงแขนแกร่งโอบกระชับร่างเล็กเข้ามาชิดกายอย่างหวงแหน เพราะเด็กคนนี้คือนาย.. ที่ทำให้เขาต้องตระบัดสัตย์อย่างไม่เคยทำมาก่อนและลงมือช่วงชิงมาเป็นของตนเอง นาย..
ผู้ที่เขาปรารถนาจะทำพันธะสัญญาด้วยเหลือเกิน เขาต้องการอย่างรวดร้าวมากเสียจนยอมแลกด้วยอะไรก็ได้ทั้งนั้น ทว่าการต่อสู้กับเซบาสเตียน มิคาเอลลิสไม่เพียงแต่ทำให้คลอท ฟอลทัสพ่ายแพ้ แต่ยังทำให้เขาต้องสูญสิ้นตัวตนไปตลอดกาล
ทว่าในคืนนี้เจ้าปีศาจนั่นกลับยอมลงทุนทำถึงขนาดเรียกตัวเขากลับมา
เขา..ซึ่งมีสภาพเป็นเพียงเงาที่ไม่มีตัวตนนับจากวันที่ถูกสังหาร ตั้งแต่นั้นมาไม่มีโลกไหนให้เขาอยู่อาศัยอีกต่อไป เขาทำได้เพียงล่องลอยอย่างเดียวดายไร้ทิศทางอยู่ระหว่างห้วงมิติซึ่งทับซ้อนกันมากมาย เขาอดอยาก..
เป็นยิ่งกว่าวิญญาณหิวโหยที่ไม่ได้รับการเหลียวแลไปชั่วนิรันดร์ น่าขำนัก..
ที่หลายต่อหลายครั้งเขาภาวนาให้คำพูดของฮันนาเป็นความจริง
คลอทปรารถนาอย่างยิ่งยวดที่จะสูญสิ้นตัวตนไปอย่างแท้จริง เพราะได้ตระหนักแล้ว..
ว่าการปราศจากตัวตน แต่ยังคงต้องรับรู้ถึงความต้องการ ความหิวโหย
และเหน็บหนาวจนเจ็บปวดรวดร้าวนั้นมันทรมานกว่ากันมากนัก
และเพื่อให้ชิเอล แฟนธอมไฮฟ์ปลอดภัย เซบาสเตียน
มิคาเอลลิสจำต้องยินยอมแบ่งพลังปีศาจส่วนหนึ่งให้เขา จึงทำให้เขากลับมามีร่างกายของตนเองได้อีกครั้ง ทว่าทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว..
เขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียวในจักรวาลที่ไม่เหมือนใคร เป็นเพียงเงาที่มีร่างกาย
หรือไม่ก็เป็นปีศาจที่วนเวียนอยู่ในห้วงมิติต่างๆโดยมิอาจเสพกินวิญญาณมนุษย์หรือทำพันธะสัญญาใดๆได้อีกแล้ว อันที่จริงแล้วเขาไม่อาจดื่มกินหรือลิ้มรสอะไรได้อีกเลย แต่จะเป็นไรไป
ในเมื่อเวลานี้มีสิ่งสูงค่าซึ่งเป็นยอดปรารถนาอยู่ในอ้อมแขนแล้ว และมันคุ้มค่าเหลือเกิน..
ถึงแม้เขาจะต้องกลับไปเป็นเงาที่ล่องลอยอย่างไร้จุดหมายไปชั่วฟ้าดินสลายก็ตาม
คลอทถอดถุงมือออก เผยให้เห็นฝ่ามือใหญ่ได้รูปที่ปรากฏตราสัญลักษณ์แห่งพันธะสัญญาบนหลังมือ เพลิงสีทองเยียบเย็นในแววตาปีศาจหนุ่มเวลานี้สะท้อนเพียงพักตร์งามพิสุทธิ์ที่หลับใหลอยู่เท่านั้น เขาหวนคำนึงถึงรสชาติของโลหิตที่ได้ลิ้มลองโดยบังเอิญ เลือดเพียงหยดเดียวทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างแปรเปลี่ยนและผูกมัดเขาไว้กับเด็กคนนี้อย่างมิอาจดิ้นหลุด เขาไม่อาจลืม.. ไม่อาจตัดใจ
และเพราะเลือดเพียงหยดเดียวอีกเช่นกัน
ที่ทำให้ชีวิตอันน่าเบื่อหน่ายของปีศาจอย่างเขามีสีสันมากขึ้น พ่อบ้านหนุ่มถอดแว่นตาออก พลางไล้ปลายนิ้วไปตามโครงหน้า เรียวคิ้ว
แก้ม และปลายคางของชิเอล ก่อนจะก้มลงประทับจุมพิตริมบนฝีปากบางที่ปิดสนิทเนิ่นนาน
...คุณเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น