นิวยอร์ค... ตี2 24นาที
เกิดเหตุเข้าปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจและพวกนักค้ายาเสพติดบริเวณใจกลางแหล่งเสื่อมโทรมแห่งหนึ่ง เสียงปืนดังกึกก้องไปทั่วบริเวณเมื่อทั้ง2ฝ่ายต่างก็กระหน่ำยิงเข้าใส่กัน... เห็นได้ชัดว่าการเจรจาที่เจ้าหน้าที่รัฐบาลหวังจะใช้เป็นทางแก้ปัญหานั้นกลายเป็นเรื่องไร้สาระ เมื่อพวกอาชญากรตัวร้ายรู้จักวิธีการพูดคุยอยู่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น... คือคุยด้วยลูกปืน
ทว่าผลการปะทะระหว่างบุคลากรของรัฐที่ถูกฝึกปรือมาเป็นอย่างดีเยี่ยมกับพวกลูกกระจ๊อกของราชาอาชญากรรมและนักค้ายาตัวยง ลงเอยด้วยความตายของวายร้ายที่ล้มตายเป็นเบือ ในขณะที่ส่วนน้อยอาศัยความมืดและสายฝนที่โปรยปรายหนีเอาตัวรอดไปได้ ..ทุกอย่างดูจะอยู่ในสถานการณ์ที่ปกติดี จนกระทั่ง........
“ไมค์!!!!....” เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นแข่งกับเสียงฝนและลมแรง
“ไม่จริง!!....คุณทำแบบนี้ทำไม!!!!”
ร่างเพรียวบางของสตรีในสภาพเนื้อตัวแดงฉานไปด้วยเลือดกำลังโอบกอดบุรุษร่างใหญ่คนหนึ่งไว้ ร่างหนาหนักในอ้อมแขนหล่อนกำลังกระตุกเกร็งเมื่อกระสุนนัดหนึ่งเจาะเข้าที่ทรวงอกของเขาพอดิบพอดี ..โลหิตแดงฉานจำนวนมากไหลปรี่ออกมาจากบาดแผลฉกรรจ์ ถึงแม้ว่ามือเล็กๆของหล่อนจะพยายามกดห้ามเลือดไว้ก็ไม่เป็นผล ร่างบอบบางทั้งกรีดร้องและร่ำไห้อย่างหนักพร้อมกับโอบกอดเขาไว้แน่น
“ดีแล้ว...เรกจี้ ที่คุณปลอดภัย” ไมเคิล เคอร์บี้แข็งใจบอกหล่อน เรือนผมสีดำเปียกลู่ไปกับศีรษะแหงนหงายไปข้างหลังและเขารู้ดีว่าเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว มือแกร่งที่สั่นระริกกุมมือหล่อนไว้แน่น ในขณะเดียวกันดวงตาสีดำเพ่งมองใบหน้าที่นองน้ำตาและคราบเลือด
“อย่าเสียใจ....ผมตายเพื่อคุณได้เสมอ หนูน้อย....”เสียงแหบห้าวของเขาแผ่วลงเรื่อยๆ พร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆจางลงทุกทีๆ
และในที่สุดเขาก็สิ้นใจอย่างสงบในอ้อมแขนของหล่อน
.........................................................
เรจิน่า ไทเกอร์ทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากเตียง พลางหอบหายใจแรงและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตาสีเขียวมรกตเบิกกว้างพร้อมด้วยน้ำตาที่ไหลอาบไปทั้งใบหน้า
หล่อนฝันร้ายอีกแล้ว....
ความตายของเพื่อนร่วมงานเป็นอะไรที่ตามหลอกหลอนเรจิน่ามาตลอดระยะเวลา3เดือนเต็ม และนับครั้งไม่ถ้วนที่หล่อนต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกในสภาพน้ำตานองหน้า ขณะที่หัวใจยังคงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสกับการตายของเขา
“ไมค์... คุณเข้ามาบังฉันไว้ทำไมกัน”
เสียงใสรำพึงกับตนเองพร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟหัวนอนแล้วสบตากับเขา... ดวงตาสีดำสนิทของชายหนุ่มในกรอบรูปสี่เหลี่ยมที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงหล่อนยังคงแฝงด้วยความอบอุ่นอ่อนโยนเช่นที่เคยเป็นมาตลอดระยะเวลากว่า20ปี
ไมค์เป็นพาร์ทเนอร์คนแรกของเรจิน่าหลังจากที่หญิงสาวเข้ามาประจำในตำแหน่งมือปราบของกรมการสอบสวนคดีพิเศษ ด้วยวัยที่แก่กว่าหล่อนถึง12ปีเขาจึงเปรียบเสมือนพี่ชายแท้ๆของหล่อน เขาช่างเป็นคนที่มีหัวใจประเสริฐนัก และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเอาตัวเข้าบังหล่อนจากวิถีกระสุน
ครั้งก่อนหน้านี้ เขาได้รับบาดเจ็บที่หัวไหล่ และเรจิน่าก็ระเบิดความโกรธใส่เขาอย่างรุนแรงเสียจนคิดว่ามันจะไม่ทำให้เขาก่อเรื่องแบบนี้ซ้ำสอง ทว่าหล่อนก็คิดผิด... ความตายของเขายิ่งทำให้หญิงสาวเสียใจแสนสาหัส เมื่อตัวเองกลับกลายเป็นเหตุให้เขาผู้ซึ่งเคยเป็นพาร์ทเนอร์คู่ใจของบิดาต้องมาจบชีวิตลง
“ถ้าคุณปล่อยให้ฉันตายซะตั้งแต่ตอนนั้น....ฉันคงจะรู้สึกดีกว่านี้ รู้มั้ยคะ” เรจิน่ากระซิบกับคนในรูปภาพก่อนจะพลิกกายลงจากเตียงในเมื่อประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าไม่มีประโยชน์อันใดที่จะฝืนนอนต่อ
ร่างสูงเพรียวสวมใส่เพียงแค่เสื้อกล้ามสีดำกับบิกินี่ตัวน้อยอวดทรวดทรงงดงามเย้ายวนตาอย่างอิสตรีก็จริงอยู่ แต่ใครเลยจะรู้.... ว่าภายใต้ดวงหน้าอันแสนงดงามและนัยน์ตาสีเขียวมรกตที่สะกดหัวใจชายหนุ่มมานักต่อนัก กับผิวกายขาวเนียนราวกับจะชวนเชิญให้สัมผัสแตะต้องนั้น กลับเต็มไปด้วยพิษสงร้ายกาจ
หญิงสาวตัวเล็กๆคนนี้ได้ผ่านการฝึกภาคสนามถึง5ปีเต็มจนกระทั่งได้เข้าประจำอยู่ในหน่วยคอมมานโด จากนั้นจึงย้ายสังกัดไปทำงานให้กับราชนาวีสหรัฐจนกระทั่งได้ประดับยศร้อยโทอย่างน่าภาคภูมิก่อนจะพลิกผันตนเองอีกครั้ง มาประจำอยู่ในหน่วยงานเดียวกับบิดาผู้ล่วงลับของหล่อนคือกรมการสอบสวนคดีพิเศษในช่วง2ปีสุดท้าย ในตำแหน่งมือปราบซึ่งมีหน้าที่โดยตรงในการ “วิสามัญ” คนร้ายโดยเฉพาะ
เรจิน่าก้าวข้ามห้องมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าตู้กระจกใบใหญ่ก่อนจะทำในสิ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี คือการรินบรั่นดีให้กับตนเอง แล้วจึงค่อยก้าวออกไปสู่ระเบียงด้านนอก สายลมยามดึกที่หนาวเย็นชวนสั่นสะท้านพัดเรือนผมยาวสีแดงเพลิงให้แผ่กระจายออก ขณะที่นัยน์ตาสีเขียวมรกตเหม่อมองออกไปท่ามกลางความมืด ก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบสลับกับการจิบบรั่นดี
ร่างบางพ่นควันออกทางปากช้าๆพร้อมกับพยายามจะลืมความทรงจำอันเจ็บปวด... ภายหลังจากการตายของไมค์เรจิน่าก็ปฏิเสธพาร์ทเนอร์ใหม่ทุกคนที่ทางสำนักงานใหญ่ส่งมาให้อย่างสิ้นเชิงด้วยหัวใจที่ยังรวดร้าวและหวั่นเกรงเกินกว่าจะยอมรับใครเข้ามาอยู่ข้างกายได้อีก หล่อนไม่ต้องการจะเห็นใครต้องมาตายอยู่ตรงหน้าอีกต่อไปแล้ว และนั่นทำให้หญิงสาวหงุดหงิดเป็นที่สุด เมื่อชายหนุ่มหลายคนที่ถูกส่งมาจับคู่กับหล่อนไม่ยอมรับฟังเหตุผลเอาเสียเลย ลงท้ายด้วยการที่เรจิน่าจำต้องจัดการส่ง3คนล่าสุดเข้าโรงพยาบาล และคงจะไม่ได้ออกมาอีกนาน
ทุกสิ่งยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ เมื่อผู้บังคับบัญชาของหล่อนยืนกรานว่าหล่อนไม่ควรจะออกปฏิบัติหน้าที่ตามลำพังเป็นอย่างยิ่ง และได้มีคำสั่งเรียกตัวเข้าพบในเช้าวันนี้พร้อมกับพาร์ทเนอร์คนใหม่ล่าสุดที่ท่านไปขุดมาจากที่ไหนซักแห่งในโลกนี้และถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนจะเป็นแถวๆกรีซ... เมืองที่มีแต่ซากปรักหักพัง
...เจริญเถอะ!...ช่างไปสรรหามาจริงๆ......
ให้ตาย..........คราวนี้ผบ.ของหล่อนคงจะไม่ใจดีอย่างที่ผ่านๆมาอีกเป็นแน่ ในเมื่อเขาถึงกับลงทุนหาพาร์ทเนอร์ใหม่ให้กับหล่อนด้วยตัวเอง.........
.....เน้น....ว่า ด้วย-ตัว-เอง.......ถึงขนาดบินไปรับตัวมาเองเลยเชียว มันน่าปลื้มซะไม่มี
แต่ไม่ว่านายเบื๊อกนั่นจะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม ถ้าเขายังบังอาจเข้ามาขวางมือขวางเท้าหล่อนไม่ต่างกับคนที่ผ่านๆมาล่ะก็... หล่อนเองก็ไม่ลังเลเช่นกันที่จะทำสถิติใหม่ในการส่งหมอนั่นเข้าโรงพยาบาลตามพวกนั้นไป
แสงทองเรื่อๆที่ปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้าด้านหนึ่งของเมืองทำให้หญิงสาวยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
พร้อมกับสบถอย่างหัวเสีย
จวนจะ6โมงแล้ว....
และนั่นหมายความว่าหล่อนมีเวลาอีกเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้นที่จะแต่งตัวและออกจากอพาร์ตเม้นเพื่อไปรายงานตัวที่กองและ... ทำความรู้จักกับพาร์ตเนอร์คนใหม่
ร่างเพรียวบางหันไปดับบุหรี่ก่อนจะกระดกบรั่นดีจนหมดแก้วแล้วกลับเข้าไปข้างใน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น