น้ำตาฟินิกซ์ 5

ทันทีที่ได้เห็นหน้าอีกฝ่ายชิเอล  แฟนธอมไฮฟ์ก็มีอันต้องขนลุกเกรียว   เมื่อภาพความทรงจำครั้งที่ตนยังเป็นมนุษย์ผุดขึ้นมาหลอกหลอน   อดีตยมทูตผมสีเงิน..  เจ้าของร้านทำศพที่เคยมารับหน้าที่เป็นพ่อบ้านของตระกูลแฟนธอมไฮฟ์แทนเซบาสเตียนเป็นเวลาสามวันยังคงทำให้เขารู้สึกเข็ดขยาดไม่รู้ลืม  เพียงแค่ได้พบหน้า..  ภาพเหตุการณ์อันเลวร้ายเมื่อครั้งที่ถูกหลอกล่อให้แต่งหญิงออกไปปรากฏตัวต่อหน้าธารกำนัล   ภาพที่ตนถูกมอมไวน์จนเมามายเกือบเสียตัว   รวมทั้งอ้อมแขนกับรสจุมพิตร้อนผ่าวที่ถูกยัดเยียดมาให้อย่างไม่เต็มใจ   และโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้าหมอนี่ก็สว่างวาบขึ้นมาเป็นฉากๆ 

ทว่าชิเอลไม่มีเวลาให้คิดฟุ้งซ่าน..  ในเมื่อขณะนี้เป็นเวลาแห่งความเป็นความตาย  ปีศาจหนุ่มน้อยยึดแขนเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น   แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาอยากจะติดหนี้บุญคุณของเจ้านี่หรอก  เพียงแต่ไม่มีทางเลือกเท่านั้นเอง  แน่ละ..  ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวายนี้อะไรที่ใช้ประโยชน์ได้ก็ต้องคว้าเอาไว้ก่อน   เพราะเขาคงไม่ต้องคาดหวังว่าจะตอบโต้ใคร  ไม่ต้องหวังว่าดูแลตนเองได้  อันที่จริงหนุ่มน้อยไม่อาจทำอะไรได้มากไปกว่าการไขว่คว้าโอกาสรอดเพียงหนึ่งเดียวเอาไว้ให้แน่นแล้วพยายามทำตัวให้เล็กลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้  ทางที่ดีถ้ากลายเป็นฝุ่นละอองปลิวหายไปกับอากาศได้เลยก็เยี่ยม 

“สัปเหร่อ..  ปกป้องฉันซะ”

ยังไม่ทันขาดคำกรงนิ้วแกร่งของโซเซก็ตะปบเข้าที่หัวไหล่ชิเอลแล้วกระชากเข้าหาตัว  อดีตยมทูตเหวี่ยงหนุ่มน้อยกระเด็นไปข้างหลังแล้วขยับออกมาบังไว้พร้อมด้วยเสียงหัวเราะสูงๆ ต่ำๆ ขึ้นจมูก  และนั่นทำให้ชิเอลเกือบจะล้มหน้าคะมำเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เบามือเลย 

“ไม่ได้พบกันเพียงพักเดียว   เนื้อหอมขึ้นเยอะเลยนะท่านเอิร์ล”

จริงของเจ้าหมอนี่..  เวลานี้ชิเอลพบว่าตนเองตกอยู่กลางวงล้อมของบรรดาผู้หมายปองน้ำตาฟินิกซ์ที่บ้าคลั่งกลุ่มใหญ่  ซึ่งนอกจากจะฟาดฟันกันเองแล้ว  พวกที่เล็ดลอดเข้ามาได้ต่างก็กระโจนกันเข้ามายื้อแย่งดึงแขนดึงขาเขาเสียจน..  ถ้าหากตัวเขาสามารถหลุดเป็นชิ้นๆได้ล่ะก็  ป่านนี้ร่างกายคงแยกออกเป็นส่วนๆเหมือนตุ๊กตาแล้วเป็นแน่   และเมื่อพวกนี้ชักจะเพิ่มจำนวนมากขึ้นทุกทีโซเซก็สะบัดเสื้อคลุมตัวนอกออก   กระดุมโลหะบนเนื้อผ้าหนาหนักหลุดเป็นแถวยาวเผยให้เห็นชุดยาวตัวในสีดำซึ่งแนบสนิทไปกับแผงอกกว้าง   อดีตยมทูตยังคงส่งเสียงหัวเราะอย่างขบขันราวกับไม่เห็นเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย   ยามที่ดึงร่างซึ่งแข็งขืนของชิเอลเข้ามาในอ้อมแขนแล้วกอดไว้   ซุกซ่อนร่างน้อยอย่างมิดชิดภายใต้เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นยางไม้ที่ผสมปนเปไปกับกลิ่นน้ำยาฉุนกึก  ขณะที่อาวุธคู่ใจปรากฏขึ้นในมืออีกข้างหนึ่ง

“อยู่นิ่งๆนะครับ.. ไม่งั้นชะตาขาดไม่รู้ด้วย”

จบคำเคียวยมทูตสีเงินก็ตวัดเป็นวงกว้างพร้อมด้วยเสียงดังแหวกอากาศราวกับจะข่มขวัญ   ส่งผลให้พวกที่อยู่ใกล้ที่สุดพากันผงะถอยไป  ส่วนที่โชคร้ายหนีไม่ทันก็ถูกคมเคียวซึ่งยาวไม่น้อยกว่าสองฟุตปาดเป็นแผลยาว   โลหิตที่สาดกระเซ็นดุจสายฝนและม้วนฟิล์ม  ..ความทรงจำแห่งชีวิตที่พรั่งพรูออกมาจากร่างที่ถูกตัดในเวลาเดียวกันนั้นทำให้หลายคนต้องยอมรามือ  เมื่อได้ตระหนักถึงตัวตนอันน่าสะพรึงกลัวของมรณะเทพซึ่งมาพร้อมกับอาวุธที่สามารถตัดได้ทุกสิ่งทุกอย่าง   

“ใครไม่อยากตายก็ถอยไป  ..เอ  หรือว่าอยากตายกันหมดน้า~”

อดีตยมทูตเผยรอยยิ้มชั่วร้ายหลังจากจบประโยคทีเล่นทีจริง   โซเซดีดกายขึ้นจากพื้นโดยโอบอุ้มชิเอลไว้ในวงแขนข้างหนึ่ง  ขณะที่เคียวยาวโค้งในมืออีกข้างตวัดกวาดอย่างทรงพลัง  ขับไล่พวกบ้าคลั่งไปได้อีกจำนวนหนึ่ง  และทันทีที่ปลายเท้าแตะกระเบื้องหลังคาโซเซก็ปล่อยหนุ่มน้อยในอ้อมแขนแล้วหันไปรับมือกับทูตสวรรค์อีกสององค์ที่บินตามขึ้นมา  

“พอจะดูแลตัวเองให้ผมได้สักครู่มั้ยครับ..  ท่านเอิร์ล”

“เออ..  นายจัดการพวกนั้นไปเถอะ” 

ชิเอล  แฟนธอมไฮฟ์ลงนั่งพักเหนื่อยในสภาพที่เสื้อผ้าขาดยับย่นไปทั้งตัว   เมื่อมีเวลาให้หยุดพักหายใจเช่นนี้   ประกอบกับได้เห็นภาพความบ้าคลั่งของผู้คนที่หมายจะแย่งชิงน้ำตาฟินิกซ์แล้ว  ปีศาจหนุ่มน้อยก็อดสงสัยไม่ได้.. เวลานี้เขาเริ่มอยากจะรู้เสียแล้วสิว่าไอ้ของพรรค์นี้มันวิเศษยังไง   ทำไมใครต่อใครถึงอยากครอบครองมันนัก   บางทีถ้าเขาถามเซบาสเตียน..  ไม่  ..ในเมื่อเจ้าหมอนั่นเองก็เป็นหนึ่งในเจ้าพวกนี้   เป็นหนึ่งในบรรดาพวกที่ตามล่าตัวเขาเพียงเพราะน้ำตาฟินิกซ์   ดังนั้นพบกันครั้งหน้าเซบาสเตียนก็อาจจะไล่ตะครุบตัวเขาอีก  แต่ก็ใช่ว่าเจ้าสัปเหร่อนี่จะไว้ใจได้   หนุ่มน้อยแน่ใจว่าการที่โซเซปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาไม่น่าจะเป็นเหตุบังเอิญ  เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเล็กๆทั้งคู่ก็กำแน่นอยู่ข้างลำตัว

ชิเอลเงยหน้าขึ้นมองร่างในอาภรณ์สีดำที่กำลังต่อกรอยู่กับทูตสวรรค์สององค์อย่างสมน้ำสมเนื้อ  พลางคิดหาวิธีหนีเอาตัวรอดอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจได้ในที่สุด   เขาจะปล่อยให้เจ้าพวกนั้นฆ่ากันต่อไป.. ซึ่งกว่าจะรู้ตัวเขาก็คงจะหนีไปไกลแล้ว   ร่างเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ พลางเหลือบมองไปทางสัปเหร่ออีกครั้งหนึ่งให้แน่ใจ  แล้วจึงคืบคลานไปยังมุมหลังคาอีกด้านเพื่อเตรียมจะหาทางลง  แต่หลังจากที่คำนวณความสูงดูแล้วแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ตกลงไปแข้งขาหัก  บางทีถ้าเขาค่อยๆไต่ลงไปตามรางน้ำฝนตรงนั้นอาจจะมีโอกาสถึงพื้นโดยปลอดภัยมากกว่า   

“แล้วนั่นจะไปไหนหรือ  ท่านเอิร์ล

ผมไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อจะยืดเวลาออกไป  และทำให้คุณถูกจับได้อีกรอบหรอกนะครับ”

หนุ่มน้อยถอนหายใจ.. ดูเหมือนหนทางหนีของเขาจะปิดตายเสียแล้วเมื่อเสียงพูดสูงๆ ต่ำๆ สลับกันดังขึ้นจากด้านหลัง  ในท่าคลานคุกเข่าเตรียมจะปีนรางน้ำฝนลงไปข้างล่าง..  ชิเอล  แฟนธอมไฮฟ์หมุนร่างกลับมาเพียงเพื่อจะพบกับท่อนขายาวเรียวในบูทยาวดำขลับซึ่งเข้ามาใกล้จนเกือบจะชิดปลายจมูกตนเอง  และมันทำให้เขาจำต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างเสียไม่ได้   

“ถ้างั้น..  นายมาที่นี่ทำไม” ปีศาจหนุ่มน้อยยังคงสีหน้าเรียบเฉย  แม้จะถูกจับได้ขณะกำลังหนีแบบซึ่งๆ หน้า  “อย่าบอกนะว่านายเองก็หวังจะครอบครองน้ำตาฟินิกซ์ด้วย”

“เอ..  ที่จริงก็น่าสนใจดีนะ”  คำถามนั้นทำให้โซเซฉีกยิ้มกว้าง   พลางเอื้อมมือเข้าไปดึงแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น   ของเหลวสีเข้มส่งกลิ่นคาวขมจากปลายแหลมของคมเคียวหยดแหมะลงบนหน้าผากเนียน   และมันทำให้ชิเอลนิ่วหน้าด้วยความรังเกียจพร้อมกับรีบปาดมันออก   

“ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง   แต่จริงๆ แล้วโซเซน่ะมาเพราะได้รับการขอร้องต่างหาก”

“หรือว่า..  หรือว่าจะเป็นหมอนั่น”

............................................

...หึ...

รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของพ่อบ้านหนุ่มพร้อมด้วยประกายสีทับทิมที่ระริกไหวในแววตา 

“ไม่ใช่สักหน่อยขอรับ”  ราวกับกำลังพูดกับตนเอง..  หรือไม่ก็ส่งคำตอบไปให้ผู้เป็นนายผ่านสายลมเยียบเย็น   เซบาสเตียน  มิคาเอลลิสยืนกอดอกอยู่บนยอดอาคารอีกหลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปมาก  

“ผมไม่มีทางยืมมือใครมาปกป้องคุณแน่  

ที่จริงคุณเองก็น่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรือขอรับ..  นายน้อย”

ถึงแม้จะไม่ได้อยู่คุ้มครองใกล้ชิดประดุจเงาตามตัว   ทว่าเซบาสเตียนก็รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเจ้านายอยู่ตลอดเวลา  ใช่..  เขาซึมซับทุกหยาดหยดของความพยายามหนีเอาตัวรอดอันน่าสมเพชเวทนาของชิเอล  แฟนธอมไฮฟ์อย่างตั้งอกตั้งใจ   ทั้งๆ ที่ไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนี้   ทว่าก็จำเป็นต้องให้เด็กคนนั้นได้พบกับอันตรายเสียบ้าง   การได้พบกับประสบการณ์จริงที่น่าสะพรึงกลัวของการเป็นเจ้าของน้ำตาฟินิกซ์จะทำให้นายน้อยของเขาเข้าใจอะไรๆ ได้ดีขึ้น 

ทว่าเขาควรจะผิดหวังรึเปล่านะ..  ที่จนบัดนี้เจ้านายตัวน้อยก็ยังคงเข้าใจว่าเขาเป็นเหมือนพวกนั้นที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นนอกจากน้ำตาฟินิกซ์   เด็กคนนั้นยังคงงอนเขาเสียจนไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือ   แม้จะตกอยู่กลางวงล้อมของเหล่าอมตะชนที่บ้าคลั่ง  ก็ยังดึงดันจะยืนหยัดเอาตัวรอดตามลำพัง 

..ช่างเป็นความกล้าหาญที่น่าสมเพชเสียจริง..

ทว่าก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นจนได้   การปรากฏตัวของอดีตยมทูตผมสีเงินไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะได้เจอ  พ่อบ้านปีศาจเม้มริมฝีปากพลางทอดสายตามองออกไปยังทิศทางที่ผู้เป็นนายอยู่  ..ลางสังหรณ์บอกเขาว่าระหว่างนายน้อยของเขากับอดีตยมทูตตนนั้นจะต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น   เจ้านายที่แสนสำคัญยิ่ง  ..ผู้ที่ในเวลาปกติเซบาสเตียนไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหนมาแตะต้อง   ที่ผ่านมาเขาปกป้องคุ้มครอง  รวมทั้งรับใช้เด็กคนนั้นอย่างไม่เคยให้คลาดสายตาไม่ว่าในยามหลับหรือยามตื่น   มีเพียงสามวันนั้นเท่านั้นที่เขามีอันต้องอยู่ห่างจากผู้เป็นนายเพราะภารกิจที่ได้รับมอบหมาย   จึงจำเป็นเหลือเกินที่จะต้องให้คนผู้นั้นมาทำหน้าที่พ่อบ้านแทนชั่วคราว  

..หรือว่าเขาตัดสินใจผิดพลาดไป   ที่ปล่อยให้อดีตยมทูตตนนั้นได้เข้าใกล้นายน้อย..

ปีศาจในคราบพ่อบ้านถอนหายใจเบาๆ แล้วเลิกคิดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้ว   เพราะรู้ดีว่าเวลานี้ยังมีเรื่องอื่นที่สำคัญยิ่งกว่า   ถึงแม้เขาจะอดทนเฝ้ามองเจ้านายตัวน้อยกระเสือกกระสนดิ้นรนได้  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้บุคคลอื่นใดเข้ามาแทรกแซง  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..  คนที่ไหว้วานอดีตยมทูตตนนั้นให้มาอยู่ข้างกายชิเอล  แฟนธอมไฮฟ์  

..รอให้เปลวไฟในนรกเย็นเป็นน้ำแข็งเสียก่อนเถอะ

มิฉะนั้นก็อย่าหวังว่าเขาจะยอมให้มาแตะต้องเจ้านายคนสำคัญแม้แต่ปลายเล็บ..